Lalique vaas Fougères

Lelijk of mooi?

Al jaren stond de vaas ergens achter op een plank in de schuur, ik denk dat ie daar zeker 30 jaar heeft gestaan. Heen en weer geschoven, verplaatst en vergeten. Hoe ik aan de vaas ben gekomen is mij volstrekt onduidelijk. Uit de boedel van mijn Opa? Ik weet het echt niet meer.
Duidelijk was wel, ik vond dat het een lelijke vaas was. Roze met rare uitsteeksels.

Met de komst van internet kwam Marktplaats en ik ontdekte dat het een super plek was om dingen te verkopen. Voor de meest wonderlijke dingen was wel een verzamelaar te vinden. Dat ruimde lekker op en het bracht nog wat op ook! Oude sieraden, hoedenspelden, antieke portemonneetjes, en andere dingen van Opa en Oma vonden hun weg naar nieuwe en blije eigenaren. Ik bewaarde alleen waar ik herinneringen aan had of erg mooi vond. De rest ging de deur uit.

Dus na de zolder en de kasten opgeruimd te hebben was de schuur aan de beurt. En de lelijke roze vaas werd van de plank geplukt. “Wat ben jij lelijk”, dacht ik. “Ik denk dat je maar in de vuilnisbak moet”. Er was een chipje van de bovenrand af en er zat roestvorming op de onderkant. Waarschijnlijk had de vaas op iets van roestig ijzer gestaan.
Maar ik twijfelde ook en ontdekte op de onderkant een merk in het glas. La Ligne las ik.
Na enig speurwerk op internet kwam ik de naam Lalique tegen en zat alras op de sites van musea. Vergrootglas erbij en nog maar eens goed kijken naar het merk op de vaas. En inderdaad, geen La Ligne, maar Lalique. Oeps, niet in de vuilnisbak dus.

Voorzichtig met een wattenstaafje en eindeloos geduld heb ik het roest van de vaas verwijderd. Schoon werd ie, maar bekoorde mij nog steeds niet. De vaas bleek ook nog een naam te hebben, Fougères.
Fougères mocht mee naar Kunst en Kitsch en daar stond ik met mijn klein formaat Lalique vaas in de rij naast iemand met een enorme vaas. De expert zag ons staan en riep verrukt: “Dat zijn Laliques”.

Jammer vond hij het, dat het stukje van de bovenrand was, anders was mijn vaas meer waard geweest, nu slechts Fl. 400,-. De grote lelijkerd bleek ook een Lalique te zijn en was in goede staat, behalve dat er regelmatig bloemen in stonden, waar een vaas, volgens mij, uiteindelijk ook voor bedoeld is. De expert drukte de man op het hart dat toch maar niet meer te doen.

Thuisgekomen besloot ik dat Fougères toch maar de deur uit moest, ik plaatste een advertentie op Marktplaats en kreeg een reactie van een meneer. Hij wilde de vaas kopen en betaalde de vraagprijs. Nieuwsgierig vroeg ik of hij verzamelaar was. Nee hoor, hij was verhuisd en zocht een vaasje. “Maar meneer, dan gaat u toch gewoon naar de Blokker en koopt een vaas?” . Dat was niet de bedoeling, hij vond deze vaas leuk. “Oke dan, zal ik hem verzekerd verzenden?”. Niet nodig, pak maar goed in. Dat heb ik gedaan en de vaas is zonder breuk aangekomen.

Dit was het eerste verhaal over lelijke mooie vazen. De volgende is zeker zo leuk. Moraal van het verhaal…..smaken verschillen en dat is maar goed ook!!