Al doende leert men

Blij was ik toen ik lang geleden een oud kartonnen doosje met klein messing slotje verkocht voor 25 gulden. Pffff, wie geeft nu 25 gulden uit voor een sleets fluweel bekleed doosje. Het fluweel was nog net herkenbaar en op sommige plekken zaten alleen nog maar wat lijmresten. Maar goed al doende leert men, hoewel het soms 30 jaar kan duren voordat je tot de ontdekking komt dat iets niet zomaar iets was.

Het doosje had een vreemde vorm. Niet rond, niet vierkant of rechthoekig, maar rond met één rechte kant. Kleine scharniertjes aan het deksel aan de rechte kant en een mooi slotje aan de ronde voorkant.

Jaren later, tijdens het struinen op een Trödelmarkt zie ik twee met rood fluweel beklede doosjes staan, een hoge en een lagere. Deksels prachtig geborduurd met edelweiss en op de hoge de geborduurde tekst ‘manschetten’. Ik kon ze niet laten staan en de koop werd gesloten, mevrouw blij, ik blij.

Door de tekst op de hoge doos ben ik inmiddels wijzer geworden over dit soort doosjes. Als een echte Sherlock Holmes heb ik samen met mijn grote vriend Google internet afgestruind. Het heeft even geduurd voor ik informatie vond over de doosjes die ik in mijn bezit heb. Gezocht op de term ‘manchetten’, maar kwam alleen maar soortgelijke lederen dozen tegen afkomstig uit Engeland. Wel begreep ik dat het doosjes zijn waar vroeger boorden en manchetten in werden bewaard. Een overhemd heeft een voorsluiting en een boord. Tot aan de Tweede Wereldoorlog werden losse boorden boven het hemd gedragen, elke dag een schoon en gesteven exemplaar. Tegenwoordig heeft bijna elk hemd een vast boord.

Uiteindelijk toch informatie gevonden van soortgelijke geborduurde dozen en wat bleek? De doosjes komen uit de periode van rond 1900, dus al meer dan 100 jaar oud. Voor hun leeftijd zien de doosjes er nog goed uit. De lage heeft nog een jeugdige uitstraling, de hoge heeft een licht verschoten deksel. Maar mag het ook?