Kerst 

Nu ik dit blog schrijf staat de kerst weer voor de deur. Een tijd van hectische gezelligheid met alle tradities die erbij horen. De kerstboom staat prominent op de eerste plaats. Zullen we wel of geen boom doen? Groot of klein? Struinen op kerstmarkten en door tuincentra, zoeken naar spulletjes om de kerstboom te versieren of om het kerstsfeertje op een andere manier in huis te halen.

Of…….duiken we de zolder op en halen wij de traditionele kerstspullen tevoorschijn, die herinneringen aan vroeger naar boven brengen.

Moeders had de kerstspullen van zolder gehaald en deze stonden in vrolijke afwachting van hun jaarlijkse debuut te wachten in de kamer. Als klein kind wachtte ik dan vol ongeduld tot het avond werd en het feest van herkenning kon beginnen en ik de boom mocht versieren. Als mijn vader thuis kwam hoorde ik hem zuchten bij het aanschouwen van de berg kerstspullen. Snapte dat toen niet, later wel. Later nam ik dan maar de benen of ging boven wachten tot ie klaar was. Gewapend met knipschaar en zaag ging Pa naar buiten om de boom in de standaard te worstelen en als dan eindelijk de boom binnen op zijn plekje stond, begon het feest pas echt. Eerst de verlichting controleren, welk lampje was vorig jaar losgedraaid? Als alles brandde werd het middelste lampje opgezocht en het snoer onder steeds luider wordend gemopper en meer dan gemopper in de boom gehangen. Ik toekijkend onder het genot van chocolademelk en moeders met een borreltje. Eindelijk was de klus geklaard, maar dan kwam het commentaar. “Nee, die bovenin moet een tak naar rechts en die daar, die moet een stuk naar beneden.” “Kan niet, snoer ertussen is te kort.” “Nou, dan kun je toch de hele boel een beetje opschuiven?” Uiteindelijk kwam het goed en hadden we dit deel van de kerst stress weer overleefd.

Ik moet aan dit alles denken bij het openen van de oude gebaksdoos met kerstschatten.
Antieke kerstballen van het dunste glas. De kleuren vervaagd en zo fragiel. Het ouderwetse vogeltje op een knijpertje met het witte staartje en het kerstmannetje. Maar ook de slingers van kleine gekleurde dunne glazen balletjes. Toen ik de kerstversiering ooit had meegenomen bij mijn Opa vandaan heb ik de doos op zolder gezet en vergeten. Er kwamen nieuwe trends, verlichting werd kleiner en de boom kreeg thema’s of werd versierd in één kleur. Een paar jaar geleden kwam ik bij het opruimen van de zolder de oude gebaksdoos weer tegen en ik werd op slag verliefd op de inhoud. Nu gaan de kerstschatten ieder jaar weer in ons kleine boompje inclusief de antieke kerstverlichting met gekleurde of witte lichtjes. Handig met kleine knijpertjes en inderdaad dat lampje dat je kunt losdraaien of dat makkelijke bakelieten stekkertje. Helaas breekt er soms een bal, want de oogjes waaraan ze hangen klemmen niet meer goed. En ook de slingers zijn zo teer dat er ieder jaar wel een aantal kleine balletjes breken bij het oppakken en uit de knoop halen, dan moet ik ze voorzichtig opnieuw rijgen. Maar zo dierbaar zijn ze, dat ze toch weer ieder jaar gebruikt worden en het risico voor lief genomen wordt.

Op brocante markten en op verkoopsites kom je nog weleens oude kerstversiering tegen, maar tegen hoge prijzen. Logisch, want de kans dat het 70 jaar Kerst overleefd heeft is redelijk zeldzaam. Mijn Kerstversiering gaat de deur niet uit, maar ik heb wel kerstverlichting te koop. Kijk even bij aangeboden of volg de link.